Niestety, w tym letnim błogostanie można się też zapomnieć i zrobić sobie krzywdę. Dlatego na szczęście wśród tych, którzy wypoczywają, pracują ci, którzy czuwają nad ich bezpieczeństwem: fizycznym i duchowym. Próbują poskromić morze głupoty (ss. IV–V) albo stają nad brzegiem, by szukać ludzi gotowych pójść za Nim (ss. I, III). Jednych i drugich można by spokojnie nazwać ratownikami.