Koza Klementyna patrzy na nas z ukosa i beczy pod nosem. Pies Tymek idzie przy nodze, nie odstępując ani na krok. Potykając się o gdakające kury, dochodzimy do niewielkiego szachulcowego domku, który ma swój niepowtarzalny klimat. Jest swojsko i jakoś tak... szlachetnie. Są maszyny, niektóre ponad 100-letnie. Wszystko działa bez prądu. W nowej introligatorni u benedyktynów w Starym Krakowie czas się jakby zatrzymuje, przez co zyskuje zupełnie inny smak. Bo właśnie m.in. o smak tutaj chodzi.

Książki dużego formatu

– Takie właśnie lubię oprawiać najbardziej – przyznaje o. Rafał Dudek, prezentując swój warsztat. Introligatorstwem zajmuje się już od 13 lat. Przez ten czas tchnął nowe życie w prawie 250 książek. Czy to dużo? To chyba nie jest właściwe pytanie. Ojciec Rafał pokazuje książkę o żywotach świętych z 1927 roku, którą właśnie naprawił. – Jest szyta, ma pomalowane brzegi i oprawiona jest w płótno. Proszę, można ją bez problemu rozłożyć i nie zamyka się. Dzisiaj to często niemożliwe. Dlaczego? Papier ma swój kierunek, ma słoje jak drzewo. Kiedyś tak go docinano do książki, żeby ładnie się otwierała. Dzisiaj robi się to na odwrót, bo wtedy można uzyskać więcej papieru, a chodzi o to, żeby książka była tania. W efekcie źle się ją czyta, kartki są sztywne – tłumaczy benedyktyn.