Zebrali się wokół trumny swojego emerytowanego proboszcza w kołobrzeskiej bazylice, którą podniósł z ruin. Dziękowali za dar kapłaństwa ks. Józefa, za 36 lat czynnej duszpasterskiej troski o kołobrzeżan i kolejne 10 już na emeryturze.

Nie bał się walczyć

Dziękowali za niezliczone chrzciny, komunie, bierzmowania, błogosławione małżeństwa. Za kazania, często twarde, podkreślane grożącym palcem uniesionym w górę. Za miłość do muzyki liturgicznej i ćwiczone z wiernymi pieśni. Za cukierki rozdawane dzieciom, za dowcip, za ukrytą w rękawie sutanny w lany poniedziałek niespodziankę, ale i za wielki szacunek do Mszy św. – Dziękujemy, że pomimo iż bałeś się wyzwania, podjąłeś je z pokorą i przywróciłeś nam kościół, w którym możemy się gromadzić. Dziękujemy, że nie wahałeś się, by walczyć o należne miejsce dla wiary w naszym mieście. Za mądry upór i nieustępliwość, dzięki którym Kołobrzeg mógł się stać prawdziwie biskupim miastem. Za to, że budowałeś nie tylko z cegieł, ale też Kościół żywy – wspólnotę wiary – mówili w imieniu wszystkich parafian Katarzyna i Piotr Klejny.