Całymi godzinami przykuca albo klęczy przed zapełnianym kolorami podobraziem, często pokaźnych rozmiarów. Na jedno dzieło potrzebuje zaledwie dwóch dni, ale za to całkowicie wypełnionych twórczą pracą. Nogi wtedy bolą, w kręgosłupie łamie, ale dusza oddycha. Inaczej nie potrafi. Sposobem na życie Ewy Goleckiej z podsłupskiej Kobylnicy jest malarstwo.

To przeważnie praktyczne zajęcie: zlecenia, by namalować portret ze zdjęcia lub fresk na ścianie w kościele, odnowić figurę Niepokalanej lub wypełnić opowieściami o parafii ściany oratorium salezjańskiego. W klasztorach, kaplicach, kościołach – w Polsce, na Wschodzie, w Afryce – można podziwiać jej freski lub obrazy olejne przedstawiające Jezusa, Matkę Bożą, świętych Wojciecha, Jacka Franciszka i dziesiątki innych, a także salezjańskich duchownych, których portrety zdobią ściany pocysterskiego zespołu klasztornego w Lądzie nad Wartą.