Jest twarzą kampanii społecznej zainicjowanej przez Fundację „Zdążyć z Miłością”. Ma 29 lat, dwa fakultety Koszalińskiej Politechniki i diagnozę o spektrum autyzmu.

Sygnał do działania

Dotychczas koszalińska fundacja kierowała swoją pomoc przede wszystkim do mam, które znalazły się w trudnej sytuacji życiowej. Po stworzeniu mieszkań chronionych, w których kobiety z dziećmi, przy wsparciu fachowców, uczyły się samodzielnego, aktywnego i niezależnego życia, otworzyła Centrum Promocji Zatrudnienia, przywracające na rynek pracy osoby bezrobotne. To uformowało kolejne przestrzenie, do których trzeba pospieszyć z miłością. – Okazało się, że zgłasza się do nas wiele osób z niepełnosprawnościami. Dzięki temu narodził się pomysł na nowy, bardzo duży projekt: Zakład Aktywności Zawodowej, w którym swoje miejsce znajdzie 50 osób. Wśród nich są osoby w spektrum autyzmu. W tamtym czasie pojawił się również Kacper, można wręcz powiedzieć, że spadł nam z nieba. Pomaga nam on lepiej zrozumieć zagadnienie autyzmu i odpowiednio reagować – mówi stojąca na czele fundacji Małgorzata Kaweńska-Ślęzak, wyjaśniając, skąd wziął się pomysł na przeprowadzenie skierowanej do młodzieży szkolnej i nauczycieli kampanii „Koszalińska szkoła przyjazna dla autyzmu”.

Inny system operacyjny

Kacper Rudak jest dzisiaj uczestnikiem, a w przyszłości będzie pracownikiem ds. szkoleń tworzonego ZAZ-u. Razem z członkami fundacji odwiedził wszystkie koszalińskie szkoły średnie. Po feriach spotka się z uczniami starszych klas podstawówek. – Autyzm to nie błąd systemu, to inny system operacyjny – przekonuje młodzież i ich nauczycieli. Jeśli tylko stworzy się odpowiednie warunki i da wystarczające wsparcie, osoba ze spektrum autyzmu może dobrze funkcjonować, samorealizować się, zdobywać wykształcenie, prowadzić satysfakcjonujące życie – choć droga do osiągnięcia takiego etapu nie jest łatwa. Kacper jest tego żywym dowodem. Opowiada młodzieży o trudnościach, z którymi od dzieciństwa musiał się mierzyć, o traumach, których doświadczał przez cały okres edukacji, a także o lęku, frustracji, niezrozumieniu potrzeb, odrzuceniu przez grupę rówieśniczą. – Chciałbym, żeby osoby w spektrum autyzmu miały przyjaciół oraz nie musiały mierzyć się z takimi traumami i przeżywać takich okresów, jakie ja miałem w szkole. Sam zrozumiałem swoją wyjątkowość, zaakceptowałem to, jaki jestem, i teraz lżej mi żyć – mówi.

Jeszcze za mało

Choć, jak przyznaje Kacper, wiele się już zmieniło, polska szkoła wciąż jest pełna barier, nie tylko tych sensorycznych, które bardzo utrudniają dostęp do edukacji, jak chociażby poziom hałasu, ale jest w niej również wiele barier mentalnych. – Nas nie da się wyleczyć, ale można dostosować metody pracy, żeby pomóc nam dobrze funkcjonować w świecie – przekonuje i postuluje m.in. o wyciszanie dzwonków, zastąpienie oceny z zachowania oceną opisową, zapewnienie wsparcia psychologicznego w szkole, stworzenie pokoi wyciszeń, dostosowanie edukacji do możliwości ucznia i zapewnienie mu komfortu psychicznego w szkole.

− Widzimy, że potrzeba takich spotkań jest ogromna. Słyszymy pytania, kiedy będzie kolejny cykl, czy będzie spotkanie dla nauczycieli, dla rodziców. Choć od lat mówimy o autyzmie, okazuje się, że ciągle mówimy i wiemy o nim za mało, także my, dorośli. Kampania ma na celu także uwrażliwienie młodych, zachęcenie ich do zrozumienia, pomagania, akceptowania − mówi Małgorzata Kaweńska-Ślęzak. − Myślę, że przez te trzy miesiące wydarzyło się wiele dobra. Młodzi słuchają, niektórzy zostają po spotkaniu, żeby dopytać, inni być może doczytują w internecie. Podobnie jest z dorosłymi. Jestem pewna, że dzięki kampanii staniemy się bardziej świadomi i bardziej wrażliwi na potrzeby osób w spektrum autyzmu – dodaje.