Wydarzenie rozpoczęło się 8 marca Mszą św. w kościele Mariackim. 75 osób z miasta i okolicy po raz czwarty ruszyło w nocną trasę dokoła Szczecinka, wiodącą polnymi i leśnymi drogami, asfaltem. O ich bezpieczeństwo i całość organizacji zatroszczyli się mężczyźni z Męskiej Grupy Modlitewnej Eliasz. Oznaczało to nie tylko zebranie chętnych, wyznaczenie etapów trasy, przygotowanie poczęstunku w domu parafialnym, otwarcie kościoła w środku nocy, ale też wcześniejszy rekonesans, czy na ubiegłorocznej trasie nie ma poważnej przeszkody, tym bardziej że tym razem należało przekroczyć węzeł komunikacyjny drogi szybkiego ruchu S11.

Dla Przemysława ze Szczecinka uczestnictwo w EDK było wyjątkowym wydarzeniem. – W chwilach słabości i zwątpień podczas tej wymagającej drogi, gdy nachodziły mnie myśli „po co mi to?”, „może skrócę sobie drogę, bo już nie mogę”, uświadamiam sobie, że przy mnie jest Bóg i nie mogę się poddać. W trakcie tych momentów słabości pomaga mi krótki tekst, który wielokrotnie odmawiam: „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami”. Wtedy doświadczam, że mogę i chcę iść z Nim pomimo wszystko, bo to, co ja odczuwam, to nic przy tym, czego Pan Jezus Chrystus doświadczył za moje grzechy i co dokonał dla mojego zbawienia.

Mariusz ze Szczecinka po ubiegłorocznym nocnym wyczynie uznał, że EDK to cenna inicjatywa i wybrał się w tę trasę po raz drugi. – W drodze można prowadzić rozmowę z Bogiem, wyżalić Mu się, a nawet w różnych sprawach pokłócić. Jest na to bardzo dużo czasu. Przeżywanie samemu tej drogi, mam nadzieję, zaowocuje czymś pozytywnym. Można też Boga posłuchać, bo na to często brakuje czasu – powiedział mieszkaniec Szczecinka. Zachęca też, by nie obawiać się EDK. – Jeśli dla kogoś trasa jest za długa, to nie trzeba nawet przebyć całej, warto przejść chociaż kilka stacji. To bardzo wartościowe przeżycie, a może nawet takie poznanie siebie.