Przyznawanej od 38 lat przez Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana” nagrodzie patronuje ks. Bolesław Domański, niezłomny duszpasterz z Zakrzewa, prezes Związku Polaków w Niemczech. Uhonorowani nagrodą jego imienia to swoiści kontynuatorzy jego dzieła – osoby i instytucje, które działają w duchu Pięciu Prawd Polaków, ogłoszonych na kongresie związkowym w Berlinie w 1938 r.

Obowiązki wobec Polski

Prawdy te stały się małym dekalogiem polskości, ogólnonarodowym dobrem i międzypokoleniowym testamentem. – Zachodnie kresy naszej ojczyzny, ziemie nad Odrą i Bałtykiem, mają za sobą szczególną historię. Zwłaszcza po II wojnie światowej stały się dla mieszkających tutaj ludzi czasem wyzwań i wielkiej pracy. Tegoroczni laureaci Nagrody Katolickiego Stowarzyszenia „Civitas Christiana” im ks. dr. Bolesława Domańskiego są szczególnymi świadkami jego słów, że nie jesteśmy tu przez przypadek i że mamy tutaj wobec Boga do wypełnienia swoje obowiązki – zauważa ks. Krzysztof Łuszczek, przewodniczący kapituły nagrody. Przypomina również, że szczególnym ambasadorem tych ziem, a także w jakiś sposób ich adwokatem i to nie tylko w sprawach kościelnych był po 1945 r. bł. Stefan Wyszyński. Po jednej z wizyt na tych terenach zapisał w dzienniku: „Przemawiam do ludu. Kładę nacisk na Boże przykazanie »czyńcie sobie ziemię poddaną«. Bóg wszystko czyni celowo. Sprowadził nas tutaj ze wszystkich stron Polski”. – Te słowa są jakby echem słów ks. Domańskiego: „Jesteśmy Polakami i jako Polacy mamy wobec Boga do wypełnienia swoje obowiązki”. Dziś wyrażamy naszą wdzięczność tym, którzy w duchu tych słów przez dekady pracowali i pracują na północno-zachodnich kresach Rzeczpospolitej i za to ich dzisiaj honorujemy – mówił podczas uroczystej gali na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego.

Owoce pracy

W tym roku w gronie laureatów znalazły się szczecineckie niepokalanki. Kapituła doceniła „integrowanie polskiej społeczności, którą burzliwe dzieje rzuciły do Szczecinka, dobro świadczone ubogim, samotnym, chorym i dzieciom, które zawsze było ich znakiem rozpoznawczym”. Niepokalanki były jednymi z pierwszych pionierek Szczecinka. Zamieszkały w mieście nad Niezdobną 9 października 1945 r., gdy Państwowy Urząd Repatriacyjny przekazał im willę przy ulicy Kościuszki 30. Klasztor działa tam do dzisiaj. Przez 79 lat posługiwały w nim 103 siostry, którym przewodniczyło 18 przełożonych. W klasztorze swoje miejsce znajdują osoby starsze oraz kolejne pokolenia małych wychowanków świetlicy środowiskowej. Siostry sprawują także pieczę nad oknem życia. – Mamy nadzieję nadal cieszyć się dobrymi owocami działalności naszych kochanych sióstr niepokalanek, pełnionych na chwałę Bożą i dla naszego uświęcenia. Dziękujemy Bogu, a także siostrom za wszystkie dzieła jakie niepokalanki ze Szczecinka wykonały przez te lata – mówił wygłaszający laudację dr Andrzej Sochaj, przewodniczący szczecineckiego oddziału Civitas Christiana.

Naśladowcy patrona

O tym, jak ważne są siostry dla mieszkańców Szczecinka świadczy ich reakcja na wiadomość, która pojawiła się na początku ubiegłego roku. Ze względu na braki kadrowe niepokalanki miały opuścić miasto. Spowodowało to żywe reakcje zasmuconych wiernych z całej diecezji, a władze zgromadzenia zdecydowały się zmienić decyzję, przynajmniej czasowo. – Dziękujemy za zauważenie naszej pracy dla społeczności w Szczecinku. To, że żyjemy w takim duchu i takim charyzmatem, to zasługa naszej założycielki, bł. matki Marceliny. Zgromadzenie powstało dla Polski i miało służyć Polsce. Stworzyła ona cztery zasady wychowawcze, a jedna z nich brzmi: „Bóg nas stworzył Polakami”. Z radością dostrzegam, jak jest to spójne z prawdami Polaków spod znaku Rodła – mówiła s. Leticja Skura, przełożona generalna zgromadzenia Sióstr Niepokalanego Poczęcia NMP, przyznając, że siostry wcześniej nie znały ani ks. Domańskiego, ani Związku Polaków w Niemczech. Nie ukrywając też wzruszenia, dziękowała wszystkim, którzy wspomagają szczecineckie niepokalanki w podejmowanych przez nie dziełach. Oprócz szczecineckich zakonnic nagrodę przyznano również także ks. Janowi Marcinowi Mazurowi za promocję chrześcijańskich wartości w życiu społecznym oraz w kulturze materialnej i duchowej Pomorza Zachodniego oraz działającemu od 140 lat Towarzystwu Śpiewu im. św. Cecylii ze Złotowa za budowanie fundamentów polskiej kultury na germanizowanej Krajnie oraz wytrwałą działalność na rzecz narodowego i lokalnego patriotyzmu.