Cmentarz Komunalny w Koszalinie jest stosunkowo młodą nekropolią. Został założony w 1897 r. , gdy na Starym Cmentarzu w centrum miasta zaczęło brakować miejsca na nowe pochówki.

Ze względu na peryferyjne położenie, w pierwszych latach mieszkańcy niechętnie grzebali bliskich na nowym cmentarzu. Znaczenie cmentarza wzrosło z chwilą zamknięcia starej nekropolii w 1926 r. Nie pozostał po niej nawet ślad, gdyż nowe władze w 1945 r. zrównały teren z ziemią, usuwając wszystkie nagrobki i zacierając wszelkie ślady po dawnych koszalinianach.

Na nowym cmentarzu - oprócz mieszkańców miasta - miejsce spoczynku znaleźli polegli żołnierze Armii Czerwonej. Tutaj przeniesiono również prochy zmarłych z prowizorycznego cmentarza znajdującego się na skwerze przed pocztą główną i na likwidowanym cmentarzu wojennym na ulicy Piaskowej.

Wśród blisko 50 tys. kwater odnaleźć można groby koszalińskich pionierów, a także mogiły bohaterów II wojny światowej, których losy rzucił na tzw. Ziemie Odzyskane. Na niektórych z nich są jeszcze inskrypcje przypominające o ich zasługach w walce o wolną ojczyznę.

O walce, bohaterstwie i męczeństwie przypomina również Pomnik Martyrologii, umiejscowiony tuż przy cmentarnej kaplicy. Jego twórcą jest koszaliński rzeźbiarz Zygmunt Wujek.

W latach 90. ubiegłego wieku koszaliński cmentarz powiększono, przy czym stał się on ewenementem: przez nekropolię przebiegają tory Koszalińskiej Kolei Wąskotorowej.

W ubiegłym roku na cmentarzu stanął także pomnik Dzieci Utraconych. Dwa razy do roku w tym miejscu odbywają się pochówki dzieci, które zmarły przed urodzeniem.