Brzemienna Niewiasta z wieńcem z gwiazd nad głową i księżycem pod stopami, jak w 12. rozdziale Apokalipsy, ma łagodny uśmiech matki. Biała rzeźba, która stanęła przed kościołem, od razu spodobała się parafianom. Chwalą, że taka delikatna, łagodna, wydaje się bardzo bliska. Spodobała im się również modlitwa, którą wydrukowano na odwrocie okolicznościowych obrazków. – Będę odmawiać ją codziennie, prosząc o opiekę nad dziećmi i wnukami oraz za wszystkie dzieci mające przyjść na świat – zapewnia jedna z kobiet. Rzeźba to wotum i znak wiary parafian w jubileuszowym świętowaniu chrztu Polski i w rocznicę męczeństwa patrona słupskiej wspólnoty. Jej powstanie to zasługa wiernych, którzy wsparli to dzieło materialnie, oraz ofiarodawców duchowych – bez mała pół tysiąca rodzin zapisało swoje intencje, które zostały umieszczone w fundamencie figury.

Wciąż słyszymy Jej słowa

Pomocą w przygotowaniach do uroczystości była „Medytacja o Matce”, napisana specjalnie na tę okazję przez poetę ks. Henryka Romanika. – Święty Maksymilian zdobywa nasze serca dla Maryi, bo Ona nie chce ich zawłaszczyć dla siebie, lecz mówi tak jak w Kanie: „Uczyńcie wszystko, co powie wam Syn”. Wciąż słyszymy Jej słowa i widzimy Jej milczącą, wierną obecność – Dziewicy i Matki, Bożej Rodzicielki, Jutrzenki nowego świata, jak nazwał Ją św. Jan Paweł II. Chcemy, żeby Jezus wypełnił stągwie naszych dusz swoją życiodajną obecnością – mówi ks. Lucjan Huszczonek, proboszcz słupskiej parafii pw. św. Maksymiliana M. Kolbego. Rzeźba to niejedyne wotum ofiarowane przez słupską wspólnotę. Wierni podjęli też modlitewną nowennę, która przygotuje ich do przyszłorocznego jubileuszu. To także odpowiedź na wezwanie papieża Franciszka o modlitwę w intencji uchodźców, słabych i wyrzucanych na margines życia społecznego.

Wkopujemy się w tę ziemię

– Przy okazji poświęcenia figury rozpoczynamy w parafii nowennę przed 40. rocznicą istnienia parafii i poświęcenia kamienia węgielnego pod budowę tej świątyni przez Prymasa Tysiąclecia. Powiedział on wtedy słowa, które będziemy rozważać jak rachunek sumienia: „Wkopujemy się w tę ziemię, aby złożyć w niej jeszcze jeden kamień węgielny w tym miejscu, gdzie uczyć będziemy miłości Boga i bliźniego, głosić sprawiedliwość i poszanowanie podstawowych praw człowieka, gdzie rozpalać będziemy pochodnię gorejącą stopom naszym, abyśmy wiedzieli, jak po ziemi polskiej należy chodzić” – przypomina ks. Lucjan Huszczonek.

Modlitwa św. Jana Pawła II

O Maryjo, jutrzenko nowego świata, Matko żyjących, Tobie zawierzamy sprawę życia: spójrz, o Matko, na niezliczone rzesze dzieci, którym nie pozwala się przyjść na świat, ubogich, którzy zmagają się z trudnościami życia, mężczyzn i kobiety – ofiary nieludzkiej przemocy, starców i chorych zabitych przez obojętność albo fałszywą litość. Spraw, aby wszyscy wierzący w Twojego Syna potrafili otwarcie i z miłością głosić Ewangelię życia oraz budować cywilizację prawdy i miłości na cześć i chwałę Boga Stwórcy. Amen. (z encykliki św. Jana Pawła II „Evangelium vitae”)