Przywrócić Maryi Pomorze przejdź do galerii

Po raz trzeci zjechali się do franciszkańskiej pustelni, żeby pokłonić się królującej tu Maryi Bramie Niebios. Zaprasza ich tu gospodarz Świętej Góry, o. Janusz Jędryszek i przypomina, że Polanów, chociaż dzisiaj mniej kojarzy się z Kaszubami, historycznie leżał niemal w samym środku krainy nazywanej Kaszubią.

- Kaszubi zwykle ograniczają Kaszubię do miejsc, które dzisiaj zamieszkują. Myślę jednak, że powoli udaje się przywracać im tożsamość historyczną. I że ludzie z serca Kaszub odkryli to miejsce jako własne. Do sanktuariów wejherowskiego czy sianowskiego zaliczają też Świętą Górę jako swoje miejsce pielgrzymkowe - mówi o. Jędryszek.

Wśród tych, którzy dali się przekonać o. Januszowi jest Elżbieta Zielińska ze wsi Hopy.

- Tu serce nas ciągnie, sami to czujemy, że tu Kaszubia. Dlatego dużo nas tu przyjechało - potwierdza.

Kaszubski odpust to także okazja do przypomnienia o tym, jak szeroki zasięg miał kultu Matki Bożej na Pomorzu.

- Od pradawnych czasów cieszyła się tu wielką czcią, obdarzona tytułem Maria Pomerana. Chcemy pokazać bogactwo tego kultu zapraszając co roku inne sanktuarium maryjne - mówi Wacław Nowicki, prezes koszalińskiego oddziału Zrzeszenia Kaszubsko Pomorskiego.

Na pierwszym odpuście była Matka Boska Sianowska, Królowa Kaszub, na drugim - Matka Boska Wejherowska. W tym roku na Górę Polanowską przyjechała Królowa Polskiego Morza ze Swarzewa.

- Kaszubi kochają Matkę Boską. I pielgrzymowali do niej aż do czasów Reformacji. Zamierzenie jest takie, żeby to miejsce jednoczyło Kaszubów z Pomorza Wschodniego i Zachodniego, historycznie także kaszubskiego, i odnawiało kult Maryi Pomorskiej Pani - dodaje Wacław Nowicki.

Jak pokazuje trzeci kaszubski odpust na Górze Polanowskiej nie tylko Kaszubów udało się przekonać, że Góra Polanowska leży w centrum historycznej Kaszubi, która rozciągała się od Gdańska aż do Rostocka.

- Świadomość jest bardzo ważna. Tak, jak trzeba wiedzieć, że przez stulecia mieszkali tu Niemcy, tak trzeba wiedzieć, że przed nimi byli Słowianie, Pomorzanie, Kaszubi. A po nich przyjechali tu ludzie z różnych stron Polski, którzy jeszcze szukają swojej tożsamości. Nie przeszczepimy tutaj kultury góralskiej czy kurpiowskiej, ale warto odkrywać tę, która tu trwa przez wieki - zauważa franciszkanin.

Sam jest Kociewiakiem, czyli z pogranicza, ale przez lata pracował na Kaszubach i z Kaszubami.

- I zdążyłem się zakochać w kaszubszczyźnie. Kaszubi na pozór, z wierzchu są surowi, ale jak kogoś poznają, to całe serce mu oddadzą. Warto się od nich uczyć, i pracowitości, i przywiązania do wiary, do Kościoła. Më trzimómë z Bòdżem jest mocne i wyznacza tożsamość kaszubską.

- Religijność Kaszubów jest i żywa i prawdziwa. I przekazywana, jak język, w domu - potwierdza Ida Czaja, poetka i tłumaczka z Brodnicy Górnej. Na swoim koncie ma przekłady na język kaszubski "Pieśni nad Pieśniami", poezji Bolesława Leśmiana oraz "Romea i Julię". Jest także nauczycielką języka kaszubskiego.

- Tradycje, obrzędy, kultura, język - to dla mnie bardzo ważne. Dlatego przekazuję to młodym. Kaszubom łatwo dawniej nie było. Wielu z nich uwierzyło, że kultura kaszubska jest gorsza. Że bycie Kaszubem, to bycie kimś gorszym. Dali sobie wyrwać korzenie. A teraz młodzi ich szukają. Chcą się uczyć języka, chcą być dumni - przyznaje.

Pielgrzymi uczestniczyli we Mszy św. z liturgią Słowa w języku kaszubskim. Eucharystii przewodniczył ks. Stanisław Majkowski, kustosz sanktuarium w Swarzewie, homilię zaś wygłosił ks. Tadeusz Kanthak, proboszcz koszalińskiej parafii pw. św. Józefa.