Doświadczył tego Arkadiusz Głowacz, który przed pięciu laty porzucił tułanie się po katowickich ulicach i przyjechał do Giezkowa. – Wszystko miałem zniszczone przez alkohol: zdrowie, relacje z rodziną. Jakiś czas próbowałem sobie pomóc na własną rękę, ale po kolejnym napadzie epilepsji poprosiłem Cenacolo o pomoc – wspomina. Dziś jest nie tylko wolny od nałogu, ale sam pomaga porzucić go innym, pełniąc funkcję odpowiedzialnego za dom w Giezkowie. A najważniejsze jest to, że zbudował relację z Bogiem: to z adoracji, od której o 5.15 zaczyna każdy dzień, wypływa jego radość przeżywania kolejnych dni, pomoc bliźnim, dostrzeganie swoich błędów, praca nad sobą. – Tak rozumiemy tu życie Ewangelią.

– Specyfika tej wspólnoty jest taka, by w leczeniu uczestniczyło całe środowisko. Równolegle do terapii uzależnionego chłopaka, swoją przechodzą rodzice. Jak postępować z synem na kolejnych etapach terapii podpowiadają im ci starsi doświadczeniem – wyjaśnia Maria Szypszak, prezes Fundacji Charytatywnej Wspólnota Cenacolo.

Jak dodaje, tej wspólnoty się nie opuszcza. Nawet jeśli uzależniony zakończy terapię (a zaleca się, by trwała ona co najmniej 3 lata), to nadal uczestniczy w spotkaniach "eksów". Również rodzice tworzą trwałe wieloletnie grupy wsparcia.

Że ma to sens, zaświadcza prowadząca kolokwia dla rodziców w Koszalinie Beata Badurska, matka Radosława, który zakończył już trwającą 3,5 roku terapię w Cenacolo. – Siłą Cenacolo jest to, że nie jest to ośrodek terapii, lecz wspólnota rodzin, przyjaciół. Także my, rodzice, mamy tu swoją drogę do przejścia – mówi pani Beata. Jak dodaje, skutkuje to rozwojem relacji rodzic – dziecko. – Weszliśmy z synem na nową, dojrzalszą płaszczyznę, mamy wspólne tematy, jesteśmy wsparciem dla siebie. No i zbudowaliśmy na nowo relację z Bogiem. Wcześniej tego nie było.