Franek to rezolutny siedmiolatek, stawiający rodzicom dużo mądrych pytań. W podróży po Maroku towarzyszą mu brat Fryderyk oraz rodzice. Razem z nimi poznaje kontynent afrykański i mieszkających na nim ludzi. – Od dawna myślałem o napisaniu książki. Zacząłem od autobiografii, takiej dla rodziny, bo sporo rzeczy się w naszym życiu wydarzyło, wiele barwnych, czasem zabawnych sytuacji. Ostatecznie uznałem, że klasyczna biografia to nudne. A jeszcze wcześniej, siedem lat temu, kiedy zostałem ojcem, zacząłem pisać bajki dla swoich dzieci. Ta książka to rezultat tych pomysłów – opowiada Igor Jankowski, kompozytor i organista koszalińskiej parafii Ducha Świętego. A także tata Franciszka i Fryderyka, bo inspiracją i pierwowzorami książkowych bohaterów są jego mali synowie. – W książce Franek jest nieco starszy niż w rzeczywistości, ale nasz Franuś też jest bardzo ciekawy świata, zaskakująco barwnie potrafi opowiadać o tym, co wydarzyło się w ciągu dnia, co działo się w przedszkolu, o czym się dowiedział i co usłyszał. Ten charakter Franka starałem się oddać w powieści – przyznaje autor.

Afryka

Kanwą dla historii są notatki z pobytu w Południowej Afryce dziadka chłopców. – Mieszkał tam dwa lata, sporo zwiedził, a swoje obserwacje notował. Każda uroczystość domowa kończyła się też prędzej czy później tym, że tata opowiadał o Afryce. Większość tych historii, choć może trochę podkoloryzowana, była prawdziwa. Prawdziwe są też osoby, które trafiły do książki, jak przewodnik Ibrahim czy pan Lawrence. Co ciekawe, ich wizerunki w książce także zostały wiernie odwzorowane – opowiada Igor. Bo opowieść o wyprawie Franka i jego rodziny opatrzona jest obrazkami. Dla ich autora „Przygody Franka” to także debiut, tyle że ilustratorski. – Zdarzało mi się już realizować nieduże projekty plastyczne, ale ilustracje do książki to zupełnie inna sprawa. Bardzo dużo uczyłem się w trakcie ich tworzenia. Jeśli prześledzić je zgodnie z chronologią powstawania, widzę, jakie robiłem postępy, a czego jeszcze nie potrafię – przyznaje ze śmiechem diakon Jakub Sitarz. – Ilustracje w książce muszą być spójne, pomagać czytelnikowi przejść przez historię, a nie przeszkadzać czy stanowić niepotrzebny dodatek. Historia mi się bardzo spodobała, nie wiedziałem tylko, czy podołam zadaniu. Na szczęście ta zabawa nie skończyła się katastrofą – dodaje.