O poezji Karola Wojtyły, która kształtowała jego myśl, serce i umysł, opowiadała w Koszalinie dr Krystyna Krawiec-Złotkowska.
W Szkole Katolickiej przy parafii pw. Ducha Świętego w Koszalinie odbyło się 27 lutego szóste spotkanie z cyklu „Św. Jan Paweł II na nowo odczytany”. Tym razem wykład pt. "Błogosławione siejby mej duszy i światła... – poezja Karola Wojtyły jako laboratorium jego serca, wyobraźni i umysłu” wygłosiła dr hab. Krystyna Krawiec-Złotkowska prof. UP, dyrektor Instytutu Filologii na Uniwersytecie Pomorskim w Słupsku.
Prelegentka omówiła wybrane wiersze Karola Wojtyły, które w dużym stopniu mają charakter kontemplacyjny, a ich lektura wymaga skupienia i wysiłku intelektualnego. Analizując papieskie utwory postawiła tezę, że poezja ta stanowiła swoiste „laboratorium” serca, wyobraźni i umysłu przyszłego papieża. W lirykach wyrażał to, co trudno opowiedzieć zwykłymi słowami – m.in. tajemnicę ludzkiej miłości, istotę macierzyństwa i ojcostwa, problematykę śmierci i afirmację życia.
– Poezja Jana Pawła II należy do tego obszaru jego aktywności literackich, który chyba jest najmniej rozpoznawany – powiedziała K. Krawiec-Złotkowska. – Żeby zrozumieć postawę duchową późniejszego papieża, należy wrócić właśnie do źródeł, do początku i między innymi dlatego tytuł dzisiejszego wykładu zawiera w sobie ten element, że poezja jest laboratorium duszy, wyobraźni, serca i umysłu Karola Wojtyły.
– Cieszę się z tego spotkania na temat poezji, bo bez poezji nie zrozumiemy Jana Pawła II. Co prawda był on był etykiem, filozofem i oczywiście teologiem, ale, jak myślę, był najpierw i przez całe życie poetą dramaturgiem – powiedział ks. prof. Janusz Bujak z Wydziału Teologicznego US, który jest pomysłodawcą i organizatorem cyklu. Współorganizatorem jest parafia pw. Ducha Świętego w Koszalinie.