SKC w Sianowie budzić nie trzeba, ono nie zasypia wcale. Uczniowie cały semestr pracowali, by nakrętkami napełnić worki na rzecz chorego Grzesia, i nawet rodzice grali na loterii, by wspomóc mieszkańców hospicjum (s. VII). Nieprzytomny Filip po ponadrocznej rehabilitacji w klinice Budzik wreszcie się wyspał i niedługo wraca do domu (ss. IV–V). Nawet Eleni nie udało się nikogo uśpić kołysankami dla Jezusa – przeciwnie: pobudziła nie tylko pasterzy (s. VI). Bo nietęga ta tegoroczna zima.