Dziennik Piete Kuhr. Patrzy prosto w obiektyw z leciutkim, figlarnym uśmiechem. Dwa warkoczyki, marynarski kołnierz, kot w objęciach i bystre spojrzenie. Takie samo, z jakim przygląda się miastu, zapisując wszystko w dzienniku. Z pewnością nie myśli o tym, że stanie się on jednym z najlepszych świadectw o I wojnie światowej.