Tym razem też postanowiliśmy zaprosić do dyskusji na temat pomagania: jak to robić mądrze i skutecznie. Ale chcemy też pytać o to, co robić, gdy dotknięta przemocą kobieta nagle rezygnuje ze wsparcia – mówi Sylwia Noga, prezes Stowarzyszenia „Przemoc Ma Granice”, które zorganizowało konferencję. Głos w dyskusji na temat współczesnej perspektywy wsparcia kobiet zabierali specjaliści teoretycy i praktycy, którzy na co dzień pracują z kobietami dotkniętymi przemocą.

– Pierwsza pomoc jest ważna, ale równie ważne jest to, co dzieje się potem. Najpierw – dach nad głową, ale zaraz potem wsparcie psychologów, terapeutów, innych specjalistów – przyznaje Małgorzata Kaweńska-Ślęzak, prezes Fundacji „Zdążyć z Miłością”, która działa na rzecz samotnych matek. Znajdują one dzięki fundacji bezpieczną przystań w mieszkaniach chronionych, ale także sztab fachowców gotowych do pomocy. – Kobiety, które tu trafiają, uczą się żyć na nowo. Układają wszystkie podstawowe sprawy, a przy tym także pracują nad odbudowywaniem swojej kobiecości, nowym spojrzeniem na siebie, dostrzeganiem mocy, którą wykorzystają do zmian – wylicza Krystyna Kruk, terapeuta od uzależnień i terapii motywacyjnej. Jak pokazują przytoczone na konferencji statystyki, zapotrzebowanie na pomoc jest ogromne. 78 proc. ankietowanych kobiet na terenach wiejskich województwa zachodniopomorskiego potwierdziło, że doznało przemocy. Na pytanie, czy czują się bezpieczne w swoim domu, 486 kobiet z przebadanego tysiąca odpowiedziało, że nie. Ponad trzy czwarte pytanych nie ma dostępu do bezpłatnej poradni psychologicznej czy terapeuty. Niemal wszystkie przyznają, że o temacie przemocy wobec kobiet w ich środowisku się nie rozmawia. Jak zauważa bp Krzysztof Włodarczyk, jeden z prelegentów konferencji, tu także jest rola dla Kościoła. – Musimy pokazywać miejsce kobiety w świecie, jej wyjątkową misję i znaczenie w zamyśle Bożym, ale też ją chronić. Również poprzez tworzenie bezpiecznych miejsc, w których można znaleźć pomoc – przyznaje.