W homilii biskup pomocniczy diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej mówił o istocie świętości w duchu Ewangelii. Przypomniał, że jest ona owocem działania Ducha Świętego, a nie tylko pracy nad sobą.

– Można być dobrodusznym i miłosiernym, ale nie być świętym. Można spełniać dobre uczynki, skrupulatnie przestrzegać przykazań i nie być świętym. Święty – nie znaczy tylko dobrze postępujący, czy odznaczający się wysokim poziomem moralnym, choć oczekujemy tego od świętego – mówił biskup.

– Świętymi stajemy się nie przez działalność charytatywną, choć dobrze, gdy jest ona owocem świętości. Stajemy się nimi przez kontakt z jej Źródłem, czyli z Panem Bogiem. Chcieć świętości, to chcieć Boga, bo tylko On jest prawdziwie święty. Na tyle jesteśmy święci, na ile pozwalamy świętemu Bogu zamieszkać w nas; na ile pozwalamy Mu, aby nas nawiedził i był Panem naszych serc; by On kształtował nasze życie. Świętości nie da się zdobyć samemu, wypracować przez samozaparcie, czy akty woli – tłumaczył biskup.

Hierarcha posłużył się przykładem ateisty, czyli człowieka zamkniętego na Boga, który w oczach świata mógłby uchodzić za swego rodzaju humanistycznego świętego.

– Taki człowiek świętym nie będzie, nawet jeśli żyłby szlachetnie i uczciwie, stając się doskonałym. Bo kresem ludzkiej doskonałości jest doczesność. Doskonałość ateisty umiera wraz z nim. Świętość natomiast trwa na wieki tak, jak na wieki trwa Bóg, który jest święty – mówił biskup, wskazując, że ostateczny cel życia człowieka, czyli niebo, jest czymś więcej niż „nagrodą za dobre sprawowanie”.