Słupszczanie w potrzebie doskonale wiedzą, dokąd się udać zimą, by dostać talerz ciepłej zupy. Za darmo. Pan Stanisław do baru Poranek przychodzi codziennie.

– Przepyszna zupka, jak domowa – kiwa głową na serwowaną ogórkową.

To jego trzecia zima, której niedogodności łagodzi poranna porcja ciepłej zupy. Najczęściej musi wystarczyć na cały dzień. Barowej kuchni nie może się nachwalić. „Zawieszane” zupy mają też innych stałych odbiorców. – To nie tylko osoby bezdomne, ale też po prostu ubogie, znajdujące się w trudnej sytuacji życiowej. Codziennie na przykład przychodzi mama z córką. Kasjerki znają wiele z tych osób z widzenia – przyznaje Zofia Bonkowska, szefowa kuchni słupskiego baru, w którym od czterech zim pojawia się „zawieszona” zupa.

Czyli jaka?

W skrócie: zapłacona, ale nie zjedzona. To trzy złote, które mogą rozgrzać ciało i duszę. Wszystko działa w prosty sposób: kupujesz posiłek dla siebie i dla nieznajomego, który zajrzy do baru później.

– Najczęściej klienci zostawiają końcówki rachunków w kasie, nie brakuje też takich osób, które przychodzą do nas specjalnie ze względu na to, że można w u nas „zwiesić” zupę. Zdarza się także, że na konto „zawieszanej” zupy są dokonywane celowe wpłaty. Przelewy dostajemy nawet z zagranicy. Ostatnio pani z Niemiec wpłaciła 200 zł. Rekordowa wpłata wyniosła 1000 zł. Dokonał jej obcokrajowiec. Składając zamówienie, dowiedział się o akcji. Wpłacił pół tysiąca. Po zjedzeniu posiłku podszedł do kasy. Kasjerka trochę się przestraszyła, że może mu nie smakowało, ale okazało się, że chciał wpłacić drugie pół tysiąca na konto zupy – opowiada Eugenia Rębacz, prezes „Społem” Powszechna Spółdzielnia Spożywców, do której należy bar Poranek.