Tegoroczne święcenia pozostaną na długo w pamięci ze względu na swoją wyjątkową formę, wymuszoną przez trwającą pandemię koronawirusa. Niestety nie mógł w nich uczestniczyć każdy, kto chciał. Do kołobrzeskiej bazyliki zdołali wejść jedynie najbliżsi z rodzin neoprezbiterów, siostry zakonne i koncelebrujący kapłani. Dla innych pozostała transmisja w internecie. W liturgii zrezygnowano z elementów mogących stanowić źródło zakażenia. Nie odbyło się więc nałożenie rąk przez obecnych na Mszy św. prezbiterów ani przekazanie znaku pokoju.

W kazaniu biskup mówił m.in. o odwadze potrzebnej do realizacji powołania kapłańskiego. – Nie ma większej tragedii niż ta, kiedy kapłanowi z ręki wypadnie Ewangelia. Dziś potrzeba odwagi, by wziąć ją do ręki i iść – w starciu z kłamstwem, obłudą i manipulacją. Są rozmaite powody, dla których człowiek przemilcza prawdę, zataja ją lub jej nie głosi. Bo wymaga tego poprawność polityczna, bo nie wypada, bo szkoda się narażać. Wychodząc ze słowem, nie musicie wierzyć tylko we własne siły. Macie wierzyć Słowu, bo to w nim jest siła. Jest ona w sakramentach, których będziecie szafarzami. Siła jest w tym, co jest wam dane od Boga, a nie tylko w was samych i waszych talentach – zwracał się biskup do neoprezbiterów. – Nikt, kto jest tchórzem, nie ma szans, żeby przeżyć życie w pełni. Takie życie staje się zlepkiem nudnych, szarych dni – dodał kaznodzieja.

Mszę św. w kołobrzeskiej bazylice 23 maja koncelebrowało kilkudziesięciu prezbiterów i dwóch biskupów – bp Krzysztof Zadarko i bp Tadeusz Werno.