Okno na świat

Pandemia ogranicza działalność hospicjum. Na przykład Pola Nadziei już po raz drugi odbędą się wirtualnie. To strata, bo przeprowadzona zdalnie kampania jest mało efektywna. – W ubiegłym roku udało nam się zebrać do wirtualnej puszki 4 tys. złotych, podczas gdy rok wcześniej w tradycyjny sposób uzbieraliśmy 55 tys. zł. To pokazuje, że akcje internetowe nie cieszą się powodzeniem. A koszty, które ponosimy ze względu na większe zużycie środków ochrony sanitarnej, są dużo większe, m.in. dlatego że są one droższe niż przed pandemią – mówi Grażyna Zięba, dyrektor hospicjum.

Wirtualna puszka już jest otwarta, zaś tradycyjne Pola Nadziei zagoszczą w centrach handlowych, na giełdzie i ulicach 27 i 28 marca.

Pandemia zmienia także zwyczaje hospicjum. Przede wszystkim dotyka rodziny, które nie mogą odwiedzać swoich bliskich. – To sprawia ogromną przykrość nam wszystkim, samo odmawianie prośbom rodzin jest uciążliwe – mówi dyrektorka.

Teresa Krysztofiak zauważa, że pandemia dezorganizuje działania wolontariuszy. Tych stałych, którzy troszczą się o pacjentów bezpośrednio, jest ok. 20. – Oni wciąż czekają na możliwość powrotu do łóżek pacjentów, są gotowi zaszczepić się, by móc przestąpić nasze progi – mówi. – Ich obecność to także odciążenie personelu i bycie oknem na świat dla chorych, choćby poprzez relacjonowanie im tego, co dzieje się na zewnątrz czy w ich życiu.

Gorzej z młodzieżą, która w normalnych warunkach przychodzi tu z różnymi inicjatywami – teraz drzwi są przed nią zamknięte. Fakt, niedawno przedszkolaki wykonały bibułkowe kwiaty na Pola Nadziei, harcerze nagrali piosenki, ale szeroki wolontariat zamarł. – To trzeba będzie później koniecznie nadrobić – mówi koordynatorka – podszkolić nowych wolontariuszy, rzucić w ziemię te nowe ziarenka.