Choć zobowiązuje do 9-miesięcznej pamięci modlitewnej, wciąż są chętni, by ją podejmować. Dzieło to przybiera nowe formy i inicjuje kolejne akcje.
Nie tylko w marcu
Duchową Adopcję Dziecka Poczętego podejmuje się głównie w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, wówczas symboliczna data narodzin dziecka łączy się z terminem Bożego Narodzenia. Inni rozpoczynają to dzieło w dowolne święta Maryjne, np. 8 grudnia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP. Są parafie, jak pw. św. Faustyny w Słupsku, gdzie grupa Faustinum propaguje wśród parafian Duchową Adopcję Dziecka Poczętego w cyklu ciągłym – kończąc jeden cykl, rozpoczynają kolejny. Od 2000 r. wierni tej parafii podjęli ponad 2 tysiące duchowych adopcji. Preferowane jest przystępowanie do tego aktu we wspólnocie – parafialnej, pielgrzymkowej, grupach duszpasterskich, harcerskich itp., jednak można to uczynić także prywatnie, np. w formie osobistej modlitwy przed krzyżem.
Podstawą adopcji duchowej jest akt wiary, że Pan Bóg wysłucha ludzkiego wstawiennictwa za nienarodzonym dzieckiem i że jako Dawca Życia zna jego imię i On sam nam je wybiera. – Każde życie jest cudem, bo każdy z nas nosi w sobie przepiękną tajemnicę, każdy został powołany do czegoś pięknego – mówi harcerka Nikola Sołtysiak i zachęca do włączenia się w dzieło duchowej adopcji.•
Wyraź swoją opinię
napisz do redakcji:
gosc@gosc.plpodziel się