Przełamać lęk

Nie każdy zainteresowany miał odwagę przyjść na to spotkanie, np. pewna osoba odmówiła, bo jest to dla niej temat zbyt trudny i bała się wracać do bolesnych wspomnień. Dla uczestników był to faktycznie poruszający czas i chyba każdy co jakiś czas przecierał wilgotne oczy.

Joanna Dworaczek, mama po stracie dziecka, jest przekonana, że warto przełamać lęk i wrócić do niezagojonych ran. – Przyszedł czas, gdy dojrzałam do tego, żeby te uczucia i w ogóle całą tę sytuację poukładać w sobie i pogodzić się z faktem, że już mam córeczkę w niebie – powiedziała. – Często jest tak, że rodzice zostają sami ze swoim żalem, smutkiem, rozdartym sercem. I nie za bardzo wiedzą, jak się w tym odnaleźć, gdzie szukać pomocy. Nie wiedzą też, że mogą swoje dziecko godnie pochować.

Dopóki sama nie straciła dziecka, pani Joanna uważała ten temat za odległy i nie tak częsty. – Okazało się jednak, że w bliskim mi środowisku takich mam jest dużo. Ich sytuacja może prowadzić do zamknięcia się w sobie, a zakopywanie trudnych uczuć może wrócić np. w formie depresji – zauważa.

Ważne jest już samo ustanowienie Dnia Dziecka Utraconego (obchodzonego 15 października, od 1988 r. na świecie i od 2004 r. w Polsce). – To ma znaczenie, bo to wciąż temat delikatny, a w społeczeństwie niechętnie mówi się o odchodzeniu, szczególnie dzieci. Dlatego warto ten temat oswajać. Serce mamy złamane, ale przecież trzeba dalej żyć – mówi koszalinianka. – Z własnego doświadczenia, jak również znajomych mi mam wiem, że czasem niezbędna jest pomoc specjalisty, psychologa czy wsparcie innej kobiety. A także taktowność personelu medycznego.