Z okazji Narodowego Dnia Pamięci Żołnierzy Wyklętych w centrum Koszalina, na Rynku Staromiejskim, 1 marca stanęła wystawa elementarna poświęcona płk. Łukaszowi Cieplińskiemu.

Ekspozycja na 16 planszach przedstawia prezesa IV Zarządu zrzeszenia Wolność i Niezawisłość, który stał się symbolem walki Polaków o niepodległość.

Ciepliński należał do elity pokolenia wychowanego w II Rzeczypospolitej. Walczył w obronie kraju w 1939 r. Wykazał się wielkim bohaterstwem w bitwie nad Bzurą, niszcząc samodzielnie osiem czołgów, za co został odznaczony Krzyżem Orderu Virtuti Militari. Następnie walczył w obronie Warszawy. Przedarł się na Węgry z zamiarem dotarcia do organizującego się Wojska Polskiego we Francji. W Budapeszcie przeszedł szkolenie konspiracyjne i został wysłany do Polski, aby tworzyć zręby organizacji podziemnej. Został aresztowany i osadzony w Sanoku. Po ucieczce wiosną 1940 r. objął funkcję komendanta Obwodu Rzeszów ZWZ, a po roku awansował na stanowisko inspektora Inspektoratu Rzeszów ZWZ–AK i dowodził nim do lutego 1945 r. Podległa mu jednostka należała do najlepszych w Okręgu Kraków AK.

Mimo że intensywne tropił go UB, kontynuował pracę podziemną, która polegała przede wszystkim na prowadzeniu wywiadu politycznego i wojskowego, dokumentowaniu zbrodni komunistycznych w Polsce oraz informowaniu o tym zachodniej opinii publicznej. UB aresztował go w 1947 r. w Zabrzu, gdzie prowadził sklep galanteryjny. Widząc, jaką UB ma wiedzę o WiN, Cieplicki zdecydował się ujawnić organizację za ceną nierepresjonowania jego działaczy.

Był to podstęp ze strony UB, w wyniku którego Cieplicki został poddany okrutnemu, niemal trzyletniemu, śledztwu w więzieniu mokotowskim w Warszawie. W 1950 r. skazano go na pięciokrotną karę śmierci, a w kolejnym roku wraz z sześcioma swoimi współpracownikami został rozstrzelany. Pochowany w kwaterze „Ł” cmentarza Powązkowskiego. W maju 2007 r. prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył Cieplickiego pośmiertnie Orderem Orła Białego.