Nowymi prezbiterami dla diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej zostali: pochodzący z Piły ks. Szymon Majda oraz pochodzący z Kalisza Pomorskiego ks. Szymon Pawluczuk.

– Na pewno z jednej strony jestem bardzo ciekawy tego, co się wydarzy po święceniach. Jednak większość rzeczy, które będę od dzisiaj robił, będzie dla mnie czymś nowym – szczególnie odprawianie Mszy św. i spowiadanie. Z drugiej strony czuję motywujący stres. Po prostu wielu rzeczy jeszcze nie wiem – przyznaje ks. Pawluczuk.

– Też odczuwam stres. Myślałem, że będzie trochę mniejszy, ale jednak jest inaczej. Ten stres wynika z poczucia odpowiedzialności wobec tego, do czego jestem wezwany. Mimo stresu odczuwam też ogromną radość. To jest piękny czas – mówi z kolei ks. Majda.

Neoprezbiterzy na chwilę przed otrzymaniem święceń, mówią też o swoich nadziejach i obawach związanych z czekającą ich posługą. – Moje obawy wynikają może z tego, że świat dzisiaj bardzo szybko się zmienia i właściwie trudno przewidzieć, jak będzie wyglądał za kilka lat. Jednocześnie jestem pełen nadziei, że Pan Bóg zatroszczy się o wszystko i jakiekolwiek moje niedomagania pomoże mi przezwyciężyć – mówi ks. Szymon Pawluczuk. – Chciałbym być Bożym kapłanem, gotowym do całkowitego oddania się. Niosą mnie przykłady takich właśnie księży. Co do obaw, nie chciałbym być księdzem siedzącym na kanapie, który po trudach seminarium chce sobie w kapłaństwie odpocząć. Wiem, że Pan Bóg będzie nade mną czuwał i mam nadzieję, że ja dam Mu się poprowadzić – dodaje ks. Szymon Majda.

Święceń prezbiteratu w bazylice kołobrzeskiej udzielał bp Krzysztof Zadarko, administrator diecezji. W homilii skupił się na zdaniu Jezusa z Ewangelii: „Idźcie, posyłam wam jako owce między wilki”.

– To „idźcie” jest wyrazem misyjności Kościoła. Nie można wyobrazić sobie prezbitera, który by nie słyszał w swojej duszy tego głosu Jezusa Chrystusa. Najpierw jest to głos powołania, aby pójść za Nim, a potem, przygotowując się poprzez wsłuchiwanie się w Niego, łączenie się z Nim w sakramentach i na modlitwie, aby pójść z misją – mówił biskup.

Zwrócił uwagę, że misyjności Kościoła nie można redukować do potrzeby wyruszenia na krańce świata. – Zbyt długo myśleliśmy, że misje to tylko te „ad gentes”. Wydawało się, gdy nasze kościoły były pełne, że misje są domeną tylko nielicznych, czyli tzw. misjonarzy. Jednak dziś wydaje się, że słowo „idźcie”, wyrażające misyjność Kościoła, musi wybrzmieć na nowo. Musimy pójść z misją także do wewnątrz Kościoła – wzywał neoprezbiterów bp Zadarko.

Jak mówił dalej biskup: – Misja do wewnątrz obejmuje tych, którzy wprawdzie zostali ochrzczeni, ale wydaje się, że śpią, są obojętni, niekoniecznie wrodzy.

Biskup jednak przypomniał, że konfrontacja z wrogością prędzej czy później czeka każdego misjonarza. – „Posyłam was jak owce miedzy wilki”. To jest pójście w niewinności ku pewnej śmierci, w sytuację z góry pewną, że się nie powiedzie, tak jak nie ma szans owca w zetknięciu z wilkiem. „Nie noście trzosa, ani torby, ani sandałów” – to przecież konfrontacja ubóstwa z bogactwem. „Nikogo nie pozdrawiajcie” – to wolność misji od układów, znajomości, miłej i sympatycznej atmosfery, pozbycie się przekonania, że klimat przychylności jest warunkiem dobrej ewangelizacji – mówił biskup.

Kaznodzieja zwrócił też uwagę na konieczność odpowiedniej postawy misjonarza. – Idźcie najpierw poprzez skromność swojej osobowości, poprzez pokorę, delikatność i czułość. Idźcie poprzez dialog bez podejrzliwości i nieufności. Idźcie poprzez cierpliwość mimo przewagi zła i przeszkód. Wówczas ludzie rozpoznają w was apostołów – mówił bp Zadarko, przypominając nauczanie zmarłego niedawno papieża Franciszka.

Nowi kapłani podczas wakacji letnich będą zastępować księży pracujących w parafiach albo prowadzić rekolekcje oazowe. Niedługo dowiedzą się, do jakich placówek trafią od września.