Razem z bp. Krzysztofem Włodarczykiem zebrali się wokół trumny w nadmorskim kościele, w którym ks. Ireneusz rezydował od kilku lat, ratując podupadające zdrowie u boku opiekującego się nim brata – dźwirzyńskiego proboszcza. – W moim życiu dana była mi niezwykła łaska podwójnego braterstwa – krwi i sakramentalnego, niezatartego znaku odciśniętego w duszy. I chyba to pozwoliło mi lepiej pojąć kapłaństwo jako braterstwo – mówił ks. Marek Żejmo, żegnając młodszego brata.