Parafialny kościół pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Kwakowie (gmina Kobylnica) - pochodzący z XIX w. i od dziesiątek lat służący katolickiemu kultowi, a w ostatnich latach ponownie wyremontowany i obdarzony nowym wystrojem wnętrza - został uroczyście konsekrowany. Obrzędowi sprawowanemu 5 października przewodniczył biskup diecezjalny, a obecni byli także księża z dekanatu oraz ze zgromadzenia salezjańskiego, które przed laty sprawowało pieczę nad tą świątynią. Duchowym przygotowaniem parafii - w roku złotego jubileuszu jej 50-lecia - były misje święte przeprowadzone od 22 do 29 września przez ojców redemptorystów.

W homilii bp Zieliński zwrócił uwagę na znaczenie konsekracji. - W tej ceremonii odkrywamy wydarzenie związane z narodzinami Kościoła i odkrywamy sens tej wspólnoty zbudowanej z żywych kamieni - powiedział. - Konsekracja tego kościoła oznacza, że z należną czcią oddajemy go wyłącznie do kultu. To stosowny moment, by podziękować Bogu i ludziom za to miejsce, a szczególnie za wiarę, którą włożyli w to dzieło. Długa historia ludzi wiary na tym miejscu pozwala nam lepiej zrozumieć bogate i skomplikowane dzieje tych terenów, tego regionu. Ale jest też kluczem do zrozumienia życia każdego z nas - mówił biskup. Zadając pytanie o kondycję duchową współczesnej społeczności tych terenów, wspomniał na "zatroskanie ludzi, którzy tu mieszkali, o to, by w centrum ich wspólnoty była świątynia, w której nie tylko przeżywali nabożeństwa, ale z której wychodzili umocnieni Bożym słowem i sakramentami".

Jak wyjaśnia proboszcz parafii ks. Krzysztof Karwasz, kościół parafialny stoi tu od 1208 r., choć to już trzeci z kolei budynek - pierwszy, drewniany, spłonął w XIV w., w jego miejsce wzniesiono murowany z cegły, w stylu gotyckim. Trzeci, w stylu pseudogotyckim, zbudowano, bo potrzebny był budynek mieszczący więcej ludzi. Na szczęście zachowały się elementy pierwotnej budowli - ozdoby z cegły glazurowanej widoczne na froncie wieży, a we wnętrzu XIX-wieczne ambona, chrzcielnica, prospekt organowy oraz empora.

Dziś na tłok w kościele narzekać się nie da. Ksiądz Karwasz przyznaje, że choć - zgodnie z diecezjalnymi statystykami - i tu widać, że wielu parafian, zapewne ochrzczonych, brakuje na niedzielnych Mszach św., to jednak jest grupa tych, którzy identyfikują się z parafią i na których można liczyć. Działają tu różne grupy duszpasterskie: Caritas, 5 róż Żywego Różańca, 6 kręgów Matki Bożej Pielgrzymującej, jest służba ołtarza, są lektorzy.

Wyzwaniem dla parafii jest to, że tworzy ją pięć kościołów, dlatego tym cenniejsze są podejmowane każdego roku duże wydarzenia gromadzące wiele osób: festyny parafialne, bale karnawałowe oraz pielgrzymki po europejskich miejscach kultu. Na powitanie wiosny parafianie wybierają się grupą na spacer nordic walking. - Te różne spotkania integrują parafian, są takim radosnym wspólnym byciem. A jeśli chodzi o pielgrzymki - a trzeba przyznać, że zawsze mamy komplet chętnych - to plusem jest nie tylko to, że ktoś zobaczy kawałek świata, coś pięknego przeżyje, ale że osobiste bycie w miejscach świętych, poznawanie działania Boga nie z książek czy telewizji przynosi owoce duchowe - mówi proboszcz.

Iwona Drapalska-Krawczyk jest członkiem rady parafialnej i nie ma wątpliwości, że kościół w Kwakowie jednoczy okoliczną społeczność. - To wiekowa świątynia, chodzili do niej już nasi dziadkowie, a my to kontynuujemy, staramy się podtrzymywać tę tradycję - powiedziała.

Prawie od sześciu dekad mieszka tu Krystyna Balcerek, była dyrektor miejscowej szkoły. Z książeczki do nabożeństwa, którą otrzymała od dawnego proboszcza z okazji zawieranego tu sakramentu małżeństwa, modli się do tej pory. Jako członkini OSP podczas ważnych uroczystości staje przy ambonie do czytania lekcji w galowym strażackim umundurowaniu. Z szacunku. - Kościół nasz pięknieje, a staramy się o to my wszyscy. Wszyscy dbamy, by on piękniał, także zewnętrznie - mówi parafianka.