Hierarcha przewodniczył Mszy św. dla przeżywających dni formacyjne grup nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej oraz przedstawicieli parafialnych rad duszpasterskich.

Przywołując zdanie z Pawłowego Listu do Efezjan, wskazywał, że w nim można szukać klucza do refleksji nad współczesnym Kościołem dotykanym przez kryzysy zewnętrzne i wewnętrzne.

- Jeżeli szukamy dzisiaj odpowiedzi na to, jak być Kościołem, to w tym zdaniu kryje się jedna z odpowiedzi. „Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga”. To znaczy, że nie jesteśmy już anonimowi - mówił bp Zadarko

Przestrzegał przed tratowaniem Kościoła, jak punktu usługowego, w którym zaspokaja się potrzeby. Bycie wspólnotą nie może sprowadzać się do okazjonalnego widywania podczas nabożeństw.

- Jeśli to jest tylko to, możemy stać się karykaturą Kościoła: punktem usługowym do zaspokajania pięknych, duchowych potrzeb. Święty Paweł mówi, że musimy dostrzec drugiego człowieka, z którym łączy nas relacja. Tu dotykamy tajemnicy Kościoła, którą jest jednanie ludzi ze sobą. Kościół, ponieważ budowany jest na Chrystusie, ma w sobie gigantyczny potencjał znoszenia podziałów w świecie - podkreślał.

GOSC.PL DODANE 29.10.2023 AKTUALIZACJA 29.10.2023

Jak blisko Boga jestem?

W skrzatuskim sanktuarium ponad pół setki nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej przeżywało rekolekcje.  

Bycie przychodniem sprawia, że traktujemy Kościół jako punkt serwisowy, w którym załatwiamy potrzeby religijne.

- Istotą Kościoła jest to, że każdy z nas jest wezwany po imieniu. Być z kimś po imieniu nie oznacza wiedzieć o nim wszystkiego, ale okazać mu serce. Ukazać mu Chrystusa, który jest miłością. Nie zestaw dogmatów ani przepisów, nawet najświętszych, ale istotę sakramentów, istotę wspólnoty, którą jest tylko i wyłącznie miłość. Miłość Chrystusa, miłość miłosierna, która przekracza wszystkie bariery, z tymi największymi, jakimi są wrogość, grzech, śmierć - mówił bp Zadarko.

Wskazując na wyzwanie, jakim jest kryzys migracyjny, przypominał również, że caritas, o której mówi Kościół, to nie miłość wynikająca z odczuwania przyjemności, ale miłość aż po krzyż, ofiarowywana każdemu, kto tego potrzebuje, nie tylko, jeśli na nią zasługuje.

Hierarcha duży nacisk położył na konieczność synodalności, podkreślając, że nie jest wymysł ostatnich czasów, ale coś, co - choć było od wieków obecne w Kościele - zostało zagubione i zatracone.

- W pierwotnym kościele był prezbiter, był biskup, ale wokół nich byli wierni, którzy mieli swoje miejsce we wspólnocie, przez wspólne zasiadanie do jednego stołu i wspólne zasłuchanie się - mówił biskup.

- To nie klub dyskusyjny czy starcie grup parlamentarnych, przegłosowujących się nawzajem, ale słuchanie siebie nawzajem tak, by odnaleźć ślady działania Ducha Świętego - podkreślał.

GOSC.PL DODANE 29.10.2023 AKTUALIZACJA 29.10.2023

Przestrzeń do budowania wspólnoty

Doradzanie proboszczowi dotyczy nie tylko cieknącego dachu, ale i szukania sposobów na zapełnienie kościelnych ławek. Jak się do tego zabrać, uczyli się w Skrzatuszu członkowie parafialnych rad duszpasterskich.  

Odnosząc się do toczącego się synodu o synodalności, wskazywał, że jest on znakiem Ducha Świętego. - Jest on nam potrzebny byśmy odkrywali Kościół, w którym nie ma anonimowości, gdzie nazywamy rzeczy po imieniu, mówimy od tym, co nas boli - począwszy od pedofilii, z powodu której płoniemy ze wstydu, skończywszy na spotkaniu z tymi, którzy są z innych Kościołów i kultur. To doświadczenie nieustannej komunii. Synod jest po to, by każdy odkrył swoje miejsce w Kościele - mówił, podkreślając: - Synodalność to bycie razem i misja, szukanie miejsc, do których mamy pójść z Chrystusem.

Formującym się w Skrzatuszu grupom przypominał dobitnie: 

- Szafarz to nie kelner proboszcza do roznoszenia Komunii świętej, a rada parafialna to nie grupka aktywistów do zadań specjalnych. To ludzie, którzy czują, że są w Kościele razem, odpowiedzialni za siebie nawzajem; niosący Ewangelię nie tylko słowami. 

- Chciałbym, żebyście kochali Kościół, znaleźli w nim swoje miejsce i odchodzili od anonimowości. Żeby nie było to miejsce „na chwilę”, ale miejsce wzrastania - życzył szafarzom i członkom parafialnych rad duszpasterskich.