Kard. Glemp - homilia

2. Krzyż miejscem niezwykłej przemiany

Tak, Maryja stojąc pod krzyżem, asystując cierpieniom Kościoła i będąc blisko wszystkich cierpiących, poznała tajemnicę krzyża. Czymże jest tajemnica krzyża? Jest przede wszystkim udziałem w tym, co przeżywał Jezus Chrystus. A Maryja jako Matka niemal fizycznie odczuwała na swoim ciele biczowanie Chrystusa, bolały Ją skronie, gdy kładli cierniową koronę na głowę Jezusa, to Ona wzdychała w cierpieniu, kiedy Jej Syn dźwigał krzyż i pod krzyżem upadał. Jakże musiały Ją boleć ręce i nogi, gdy przybijano ciało Jezusa gwoźdźmi do krzyża, gdy potem na nim wisiał. To były cierpienia Maryi, Matki Bolesnej.

Ale przeszła nie tylko cierpienia fizyczne, bo Ona usłyszała już od Symeona, na samym początku swojej drogi przy Mesjaszu, że Jej serce przeniknie miecz boleści (por. Łk 2,35). Już wtenczas uświadamiała sobie ogrom zła, które się skupiło na Jej Synu i rozumiała, że jest to potrzebne po to, ażeby odkupić świat, ażeby przeprosić majestat Boga, aby wyzwolić ludzi z niewoli grzechu. Tak, tajemnica krzyża to jest tajemnica niezwykłej przemiany. Pomyślmy, jaka przemiana dokonała się tam na Kalwarii, kiedy krzyż, narzędzie męki i hańby, stał się znakiem chwały. My w ten znak wpatrujemy się z wiarą i wierzymy, że to jest znak zwycięstwa.

Przemiana ta dokonała się na Kalwarii. Miejsce cierpienia - krzyż - staje się radością, bo Chrystus z krzyża przeszedł do radości wiecznej przez zmartwychwstanie. Krzyż - szubienica, stała się ołtarzem, na którym Najświętsze Ciało Zbawcy ofiarowało się samo Przedwiecznemu Ojcu za grzechy świata. Krzyż stał się ołtarzem i dzisiaj przy tym ołtarzu znajduje się krzyż dla ukazania związku ofiary bezkrwawej z Wieczernika z tą ofiarą, która dokonała się na krzyżu.

Na krzyżu skupiły się grzechy świata. Jak gdyby na jakimś strasznym zsypisku śmieci wszystko, co złe, skupiło się na Chrystusie Jezusie, niewinnym Baranku Bożym. Tak, ale krzyż staje się również źródłem łaski, źródłem, z którego tryska pociecha i siła dla wszystkich, którzy spojrzą nań z wiarą i z miłością. Tam, gdzie zadawano śmierć, wyrasta życie, nowe życie, Jezus Chrystus przekracza bariery śmierci, pokonuje próg wieczności. A za Nim idzie Matka Najświętsza, również w pełni zbawiona, bo wzięta z duszą i ciałem do nieba.